"In mijn kwetsbaarheid gebeuren dingen die mij zelfvertrouwen geven" - Vivienne Westerhoud
Yura Boerma - Interview • 10 november 2020
Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?
Toen ik moeder werd, zag ik veel vrouwen om me heen worstelen met de balans in werk en privé. Dat intrigeerde me. Ik zocht naar alternatieven voor mezelf. Ik zag in die tijd de film ‘Babyboom’ met Diane Keaton. Zij ‘erft’ in die film een baby en moet kiezen tussen haar carrière en deze wolk van een baby. Uiteindelijk gaat zij voor zichzelf werken met die baby in haar armen, op haar schoot. Ze wordt natuurlijk heel succesvol. Ik dacht toen: ‘Dat wil ik ook! Werken met mijn kinderen om me heen.’ En dat ben ik toen ook vrij snel gaan doen. Ik was er altijd voor ze. Stond ’s middags op het schoolplein en schonk thee en limonade voor alle kinderen in de buurt, wiens moeders daar geen tijd voor hadden. Ik werkte binnen schooltijden en kon daarvan leven. Dat was mijn grote droom. En die kwam uit.
Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?
Wat ik wilde bereiken is bereikt. Ik heb twee kinderen groot gebracht in mijn eentje en ik was er altijd. En nee, ik heb niet alles ‘goed’ gedaan. Maar mijn doel was om te werken met mijn kinderen om me heen. Een integratie van werk en leven, die mij vrijheid gaf. Dat neemt niemand ons ooit meer af. En ja, ik broed nu op nieuwe dromen en doelen. Ik wil weer meer gaan reizen als dat kan. Als digital nomad over de wereld zwerven. Ik kan immers mijn werk overal doen.
Vroeger woonde ik op verschillende plekken over de hele wereld. Ik was 32 keer verhuisd voor ik kinderen kreeg. Ik wilde mijn dochters een ‘thuis’ geven, zodat ze konden zeggen: ‘ik kom dáár vandaan’. Het was voor mij erg wennen in het begin. Maar ik heb het zeker leren waarderen om lange tijd op één plek te wonen. Het fijne contact met leuke buren heeft daar ook aan bijgedragen. Daarom hoef ik ook niet voorgoed te vertrekken. Maar ik wil gewoon voor een paar maanden mijn koffers kunnen pakken als ik daar behoefte aan heb.
Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?
Ik heb drie jaar geleden een flinke burn-out gehad. Ik kon nauwelijks lopen, had angst om naar buiten te gaan en een zware depressie. Ik realiseerde me al snel dat ik te lang niet goed voor mezelf gezorgd had. Dat had vooral te maken met een ongezonde liefdesrelatie, die ik in de jaren ervoor had. Ik was mezelf behoorlijk kwijt. Ik heb een jaar nodig gehad om te herstellen. Yoga en meditatie hielpen me daarbij.
Ik heb sindsdien elke dag zelfzorg nodig. Ik maak elke dag een lange wandeling in de natuur. En als ik moe ben doe ik een dutje. Ik vraag me niet af of ik daar wel tijd voor heb. Ik zeg vaker ‘nee’ tegen alles en iedereen als ik voel dat ik rust nodig heb. Eerst vond ik dat heel onaardig van mezelf. Nu durf ik het beter en kunnen anderen het ook beter accepteren. Grenzen aangeven kun je leren. Het is een mooi proces. Want elke keer als je nee zegt tegen een ander, zeg je ja tegen jezelf.
We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?
Ik vind keuzes maken heel moeilijk. Ik heb nog steeds een lijstje van dingen, die ik graag zou willen ‘worden’. Zoals zangeres, modeontwerpster of fotograaf. Inspiratie om stappen te zetten heb ik niet echt nodig. Ik doe juist alles altijd gelijk. Zonder veel na te denken. Ik zing, ik fotografeer en ik zit af en toe achter mijn naaimachine. Het ontbreekt mij wel behoorlijk aan focus. Ik kan heel veel dingen een beetje. Het lijkt me heerlijk om één ding echt heel goed te kunnen. Maar ik denk dat dat gewoon niet bij mij hoort. Het is niet ‘de sprong maken’ die ik moeilijk vind. Maar focus aanbrengen voelt als een verlies op andere vlakken. Ik durf inmiddels wel te zeggen dat ik echt goed kan schrijven. Dat doe ik al twintig jaar elke dag en vind ik ook nog steeds heel fijn om te doen. Eigenlijk best bijzonder dat ik daarmee al zo lang mijn geld verdien. Daar sta ik niet zo vaak bij stil.
Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richtinggevers in je leven?
De eerste is makkelijk. Vrijheid is mijn hoogste goed. Daarnaast wil ik een bijdrage leveren aan een duurzame en eerlijke wereld, waarin iedereen gelijke rechten heeft. Duurzaamheid en gelijkheid zijn dan denk ik de twee andere waarden, die mij de meeste richting geven. Mooie vraag!
Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?
Ik zocht als kind en jonge vrouw vaak bevestiging buiten mezelf. Ik had een grote mond, maar was erg onzeker over mezelf. De afgelopen jaren leerde ik met vallen en opstaan om meer van mezelf te houden. Ik had geen makkelijke jeugd. Maar ik ben daar wel sterk door geworden. Dat ‘vechten’ bracht me een heel eind. Maar toen ik moeder werd, kwam er een kwetsbaarheid in mijn leven. Mijn kinderen noemen me ‘Mama Beer’ omdat ze zich altijd veilig voelen bij mij. Dat vind ik fijn om te horen. En tegelijk zie ik mezelf dan ‘brullen als een beer’ als er ‘gevaar’ dreigt. Ik ga door roeien en ruiten als het erop aan komt. Ik ben geen bangerik.
Maar echt kwetsbaar zijn, daar is veel meer moed voor nodig. Dat durf ik nog lang niet in elke situatie. Maar ik heb wel gemerkt dat juist in mijn kwetsbaarheid dingen gebeuren die me zelfvertrouwen geven. Dat verbaast me nog steeds wel vaak. Dat gevoel van eigenwaarde heeft voor mij vooral te maken met écht contact maken met de wereld om mij heen. Dat gebeurt niet als je ‘vecht’ of ‘brult’. Dat heeft veel meer ‘stilte’ nodig. Ik zie het nu zo: ‘Moed brengt me overal naartoe. Het legt de wereld voor me open. Kwetsbaarheid brengt me in wezenlijk contact met dat álles’.
Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?
Mijn hoofd is altijd druk. Niet alleen met gedachten over alledaagse dingen. Er gaan hele scenario’s door mijn hoofd. Die ik achteraf vaak weer verwerp. En ik droom over van alles. Een dagdromer ben ik. Als ik yoga doe of mediteer, komt er rust. Echt een verademing soms. En slapen kan ik heel goed en doe ik graag. Dat reset ook mijn drukke geest. Ik slaap elke nacht tussen de acht en negen uur. Dat heb ik echt nodig. Zo lang als ik me kan herinneren al.
Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?
Buiten zijn, in mijn tuin of wandelend door de natuur geeft mij de meeste energie. Lichamelijk kan ik er moe van worden, maar geestelijk geeft het me veel rust. Energievreters zijn zonder twijfel de negatieve scenario’s die ik soms in mijn hoofd heb. Verdriet of boosheid over dingen uit het verleden. Die waaien makkelijk mee met de wind als ik buiten ben. Dan kan ik echt goed in het NU komen.
Balans is voor mij wel een lastig woord. Het klinkt in mijn oren zelfs een beetje saai. Echte balans heb ik denk ik nooit ervaren. Ik heb elke week wel een slechte dag, waarop er niets uit mijn handen komt en ik me verdrietig kan voelen. Daarom maak ik graag de balans op per week. Of per maand. En dan kan ik vaak heel tevreden terugkijken. Ups en downs horen er voor mij gewoon bij. Sinds ik dat accepteer, ben ik veel vaker tevreden over mezelf.
Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?
Mijn kinderen en mijn hond maken me vaak vrolijk. En als ik dans voel ik me zo vrij als een kind. Dansen brengt me altijd een geluksgevoel. Daarom doe ik dat ook zo graag.
Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?
De afgelopen jaren waren mijn kinderen de reden dat ik elke ochtend uit bed sprong. Sinds zij mij minder nodig hebben, ben ik wel op zoek naar meer zingeving geweest. Iets bijdragen aan de wereld, daar verlang ik naar. Maar ik oefen me ook steeds meer in ‘er gewoon te kunnen zíjn’. Zijn wie ik ben. Want dat zou al genoeg zin of betekenis mogen hebben. Mijn dochter zei laatst: ’Mam, jouw taak zit erop. Ga het maar eens lekker rustig aan doen.’ Ik vond dat een verademing om te horen. Want ik piekerde me suf over een nieuwe manier om van betekenis te zijn. Dat heb ik nu los gelaten. Ik werk natuurlijk ook nog gewoon. Maar er is nu meer ruimte voor ‘mij’. Ik moedig mezelf aan om die ruimte te pakken.
Ik heb vaak verlangd naar meer rust. Maar als het voor je ligt, ga je toch zoeken naar invulling. Ik oefen me er nu in om meer open te laten. Zonder plan of zin te geven aan de vrije tijd die ik heb. Gewoon zíjn zonder plan brengt me wonderlijke ontmoetingen en gesprekken. Soms met wildvreemden. Dat vind ik een mooi avontuur. Het voelt als ‘de bedoeling’ zonder dat ik dat van tevoren had kunnen plannen. Het moeiteloze spreekt me daarin ook erg aan. Misschien is ‘zin’ of ‘betekenis’ ook per definitie iets waar je niet achteraan kunt jagen. En hoef je alleen gewoon ‘jezelf’ te zijn. Dat vind ik een heel geruststellend idee.
Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet – in het kort – je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort) ?
Ik onderneem al 20 jaar vanuit huis. Ik startte in 2001 het eerste online magazine voor moeders: www.mamas.nl. Ik was de eerste blogger van Nederland. Ook al noemde je dat toen nog niet zo. Daarna heb ik meerdere online initiatieven ondernomen, zoals www.haareigenzaak.nl, het netwerk en online magazine voor vrouwelijke ondernemers en www.9tot3.nl, de vacaturebank voor banen die flexibel kunnen worden vervuld. Ik werk nog elke dag met plezier aan mijn bedrijf.
Ik studeerde biologie in Wageningen en ben sinds 2002 alleenstaande moeder van twee dochters Rosa (1999) en Julia (2001). Direct na de scheiding van de vader van mijn kinderen ben ik gaan ondernemen, zodat ik vanuit huis kon werken.
Ik ben sindsdien nog wel een paar keer stevig verliefd geweest, maar ik ben nooit meer samen gaan wonen. Op dit moment ben ik vrijgezel. Mijn oudste dochter is al uit huis om te studeren. De jongste heeft een tussenjaar. Ik wandel graag met onze hond Samu. Er lopen regelmatig vrienden en vriendinnen mee. Het praat zo lekker, in beweging in de natuur. Ik hou van echte gesprekken. Delen hoe je je voelt. Wat je beweegt. Dan voel ik echte verbinding.
Ik hou van tuinieren: lekker met mijn handen in de aarde en haren in de wind. En zingen vind ik heerlijk. Soms trek ik de stoute schoenen aan en zing ik op een podium. Maar dat vind ik eigenlijk net iets te spannend. Ik doe sinds een paar jaar yoga en ik dans mijn hele leven al graag. Vaak gewoon thuis, maar soms ook in de stad. Van dansen word ik altijd blij.
Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wil jij ook wel eens je hoofd uitzetten? Al die gedachten die door je hoofd razen, van hele kleine dagelijkse dingen, zoals de boodschappen tot lastig op te lossen problemen op je werk of in de familie. Of al die scenario's die je bedenkt wat er zou kunnen gebeuren als je een bepaalde keuze maakt of als je gaat beslissen om iets wel of niet te gaan doen. Popcorn in je hoofd Soms lijkt het wel popcorn in je hoofd, die gedachten blijven maar komen. Dan is het heel lastig om keuzes te maken. Een andere vervelende bijkomstigheid van piekeren is dat het vaak doorwerkt tot in de avond. Je kan niet in slaap komen of wordt middenin de nacht wakker. Je brein is heel sterk en overruled je lichaam. Je hebt ongeveer 50.000 gedachten per dag en 75% daarvan is negatief! Als je die gedachten hun gang laat gaan ervaar je veel onrust en spanning in je hoofd én lijf. Je wordt meegesleept Natuurlijk is het fijn om van te voren na te denken over iets wat jou te wachten staat. Dan heb je het gevoel wat meer voorbereid te zijn en dat je weet hoe je moet handelen als het zover is. Maar het zijn vaak negatieve, moeilijke scenario's die op dat moment niet constructief zijn, maar waardoor je wel wordt meegesleept. Het zijn geen feiten Je denkt dat als je er maar mee bezig blijft in je hoofd, dat je de controle hebt. Maar nee, het blijven gedachten en geen feiten, want je kunt het niet bedenken met je hoofd. Je hebt het te ervaren en te doen, dan pas weet je hoe de situatie echt zal zijn. Het is vaak niet het probleem dat onrust en spanning veroorzaakt, maar jouw gedachten over het probleem. Herken je dit en wil je er meer over lezen? Bovenstaande tekst komt uit hoofdstuk 2 'Creëer meer rust in je hoofd en je lijf' van mijn InspiratieDoeBoek. Dit boek is echt iets voor jou als je verlangt naar meer ruimte, rust en tijd voor jezelf. Lees hier alle informatie & reviews over het boek en bekijk & bestel via deze link het boek in mijn webshop

Het lukt je steeds beter om voor jezelf te kiezen, maar toch is er een sluimerend schuldgevoel als je nee zegt tegen iemand. Lees gauw verder om te weten hoe dat komt en hoe je dit kan veranderen. Je hoofd zegt ja Veel vrouwen hebben tijdens hun opvoeding meegekregen dat je het goed doet als je veel geeft. Dat je klaar staat voor anderen als ze iets aan je vragen. Je brein is daardoor helemaal gericht op de aandacht die anderen van je vragen en het beroep dat op je wordt gedaan door werk, gezin, familie en vrienden. Zodra er een verzoek komt zet je hoofd het sein automatisch op groen, oftewel ja. Je houdt je niet aan de oude regels Het is een overtuiging, een sterke gedachte in je hoofd die als eerste opkomt en vanuit die gedachte ga je handelen, ga je in de zorg stand. Dus op het moment dat je besluit om beter voor jezelf te gaan zorgen, dan ga je dat patroon doorbreken. Iets wat je al jaren zo doet. En dan komt het schuldgevoel om de hoek kijken, want je houdt je niet aan de oude regels. Je gaat je anders gedragen en dat voelt gek. Alsof het niet goed is. Het kan niet van de ene op de andere dag veranderen Je ervaart een schuldgevoel, omdat je het gevoel hebt dat het zo hoort en van je wordt verwacht. Dat is ook de reden waarom zelfzorg zonder schuldgevoel niet kan. Althans, niet van de ene op de andere dag. Maar wel als je ook weet wat goed is voor jou. Als je voelt wat zelfzorg met je doet in positieve zin. Als je merkt dat je oplaadt, meer energie hebt, je vuurtje weer gaat branden en je daardoor ook beter voor de ander kan zorgen. Te veel geven en te weinig nemen Realiseer je dat nemen essentieel is om te geven, voor anderen te zorgen. Maar we hebben geleerd onze omgeving prioriteit te geven boven onszelf. Dat het aanpassen aan en zorgen voor onze omgeving belangrijker is dan het kiezen en zorgen voor onszelf. Nu heb je daar last van en is de balans zoek. We geven vaak te veel en we nemen te weinig. Jouw ruimte ingenomen door anderen Het kan heel veilig voelen om veel te geven. Je aandacht op de ander, op je omgeving te richten en zelf niet te veel ruimte in te nemen. Maar wat er dan gebeurt, is dat jouw ruimte wordt ingenomen door anderen. Niet omdat ze jou die ruimte niet gunnen, maar omdat jij die ruimte niet pakt. Dus wordt het ingevuld door bijvoorbeeld je kind of partner, een collega, een vriendin of een van je ouders. Zij vragen jouw zorg of aandacht en jij geeft. Ruimte creëren voor wat goed voelt Hoe ga je dan nemen? Kiezen voor wat jij zelf belangrijk vindt? Ruimte creëren voor wat goed voelt voor jou? Zonder schuldgevoel. Wat hierbij helpt is om je waarden te onderzoeken. Waarden zijn de drijvende kracht achter gedrag. Ze beïnvloeden je leven en bepalen wat je belangrijk vindt. En ook waarom je iets doet of juist niet doet. Waarden geven richting aan je keuzes en geven de ruimte aan die jij zo nodig hebt om naast het geven ook te nemen. Makkelijker ergens zonder schuldgevoel voor gaan Door je drukke leven ben je vaak niet bewust bezig met jouw waarden, maar ze kunnen helpen om je eigen richting te bepalen. Zonder dat het je is aangeleerd of opgelegd. Je gaat meer van binnen naar buiten leven, omdat je je bewust bent van wat er speelt bij jou van binnen. Wat je écht belangrijk vindt. Je hebt inzicht in waarom je dingen voelt of doet zoals je ze voelt of doet. Hierdoor kun je makkelijker grenzen stellen en keuzes maken in het leven. En kun je ook makkelijker helemaal ergens voor gaan, zonder daarna te twijfelen of een sluimerend schuldgevoel te hebben. Breng het in balans By the way: realiseer je dat je jouw tijd en aandacht aan beide kan geven. Aan de ander én aan jezelf. Als je dit meer in balans brengt, ga je ook beter aanvoelen wanneer je nee of ja wilt zeggen. Voorheen zei je misschien al snel ja, omdat je het zo gewend was en er niks anders in je opkwam. Of je deed het vanuit schuldgevoel. Enne … ja zeggen is natuurlijk helemaal goed. Nadat je hebt ingecheckt bij jezelf. Pas dan geef je antwoord of stel je iets voor wat je voor de ander kunt doen. Extra: een to do tip: Leer jezelf manieren aan om nee te zeggen die goed voelen voor jou. Maak het je eigen. Zoals bijvoorbeeld: ‘Leuk dat je mij vraagt, maar ik kan je helaas niet helpen.’ Of: ‘Ik kan dan niet. Zou het ook op een ander moment kunnen?’ Of: ‘Ik heb er geen tijd voor, maar ik hoorde van … dat zij/hij ruimte in de agenda heeft.’ Deze tip komt uit mijn InspiratieDoeBoek 2. Bekijk en bestel het boek hier Wil je nee leren zeggen zonder schuldgevoel? Denk je als je dit leest: dat wil ik. Geen schuldgevoel meer als ik voor mezelf kies. Neem dan contact met me op . We bespreken samen waar je tegenaan loopt en wat je anders zou willen. Wat je nodig hebt en waar je behoefte aan hebt. De kennismaking is altijd gratis. Daarna maken we samen een plan hoe jij jouw doel gaat bereiken en start de coaching.

Een blog over het loslaten van negatieve gebeurtenissen en mensen is misschien wel een van de moeilijkste die ik ooit heb geschreven. En toch doe ik het, want ik kreeg dit onderwerp als verzoeknummer in mijn inbox. Waarom is het zo moeilijk? Omdat loslaten heel groot is. Te groot om zomaar te kunnen, dus dat hoef je ook niet van jezelf te verlangen of verwachten. Het liefst wil je er in één keer vanaf Maar toch wil je van die negatieve gebeurtenissen en mensen af. Het liefst in één keer. Hup, uit je hoofd, lijf en leven. Weg ermee. Als je niet zo’n denker en voeler bent, dan kan je dat misschien ook wel. Er niet meer mee bezig zijn lost alles op. Er zijn wellicht mensen die dat zo doen, maar het gros van de vrouwen die ik spreek kunnen het niet. En dat is heel menselijk, want je bent geraakt. Tot diep in je ziel, je gevoelens, je eigenwaarde. Dat raak je niet zomaar kwijt. Leren dealen met het negatieve Ik help mijn coachees door te bekijken hoe ze de impact kunnen verminderen. Stapje voor stapje. Zodat het minder groot wordt en minder aan je knaagt of pijn doet. Vanuit de positieve psychologie kijken we samen naar waar je last van hebt, maar we onderzoeken ook waar je kracht zit. Zo vergroten we de draagkracht en dat helpt je effectief om te gaan met negatieve ervaringen. Je veerkracht wordt aangesproken en zodra je die hebt aangeboord, is het ook makkelijker om veerkrachtig te blijven. Vanuit die staat van zijn kun je makkelijker met tegenslag, stress en druk omgaan. Je gaat niet het negatieve negeren, maar je leert ermee te dealen. Hoe doe je dat? Aan de ene kant gaat het om je mindset en aan de andere kant gaat het om je gevoel, de compassie voor jezelf. Aandacht geven aan het tegenovergestelde Als je vast zit in een vicieuze cirkel van negatieve gedachten en gedrag van jezelf of van een ander, dan is het belangrijk om aandacht te geven aan het tegenovergestelde: jouw sterke kanten. Dus kijken naar wat je kracht, talenten en waarden zijn. Als je hier mee aan de slag gaat dan is je intrinsieke motivatie namelijk veel groter om anders met lastige dingen en moeilijke mensen om te gaan. Om anders tegen negatieve zaken aan te kijken. En is het makkelijker om met deze positieve inzet te kijken naar de zaken die belangrijk voor je zijn. Of het nu gaat over je werk, om dingen die je anders wilt in je privé leven of in je relatie. Door voluit te leven naar je waarden, weet je wie je bent en ervaar je meer momenten van positiviteit en veerkracht. Ondersteun jezelf Zelfcompassie een plek in je leven geven is ook belangrijk. Wees net zo aardig voor jezelf als je voor je beste vriendin bent. Betrokken, begripvol, hartelijk en liefdevol. Benoem al je gevoelens en emoties die door je heen gaan. Ze zijn er, die gevoelens van stress en ongemak. Kies ervoor om hier met warmte en vriendelijkheid naar jezelf op te reageren. Niet om de negativiteit te koesteren, maar om jezelf te ondersteunen. Je kunt even een hand op je hart en/of buik leggen of over je armen te wrijven. Dan maak je de positieve neurotransmitter oxytocine aan, die helpt jou om te gaan met hoe je je voelt en om rustiger te worden. Wens jezelf iets goeds toe, net zoals je dat doet bij een vriendin als ze haar verhaal kwijt wil. Wees je eigen beste vriendin. Het maakt je kalmer en je innerlijke criticus wordt stil. Je mag natuurlijk ook iets anders doen waarmee je goed voor jezelf zorgt of iemand bellen en uitspreken hoe het met je gaat. Dat je hulp nodig hebt. Je hoeft het niet alleen op te lossen. Zien waar jouw invloed ligt Zo kom je er steeds meer achter welke kleine aanpassingen je kunt doen om het effect te verminderen die negatieve gebeurtenissen en mensen op je hebben. Welke keuzes maak je dan? Of wat houd je tegen om dit te kunnen en doen? Door te kijken naar wat goed gaat en hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, zie je ook makkelijker waar jouw invloed ligt. Op je eigen leven. Je gedachten, gevoelens en gedrag en welke impact je wel of niet binnen wil laten komen. Wil je anders leren omgaan met negatieve gebeurtenissen en mensen? Vraag jij je ook af hoe je de impact hiervan kan verminderen? Wil je ontdekken wat je kracht, talenten en waarden zijn en dat je weer voelt waar jouw invloed ligt? Ik onderzoek het graag samen met jou, zodat je stap voor stap gaat ‘bouwen’ aan het leven dat jij wilt en dat past bij de situatie waarin je nu zit. De kennismaking is altijd gratis. Mail naar info@posiyou.nl of bel/WhatsApp naar 06-83554192, dan bespreken we samen wat je nodig hebt en welke coaching bij jou past. Bekijk hier het coachaanbod


