"Ik vind rust in mijn hoofd door even back to basic te gaan"- Marianne Mors

Yura Boerma - Interview • 24 juni 2022

Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?

Mijn gezondheid. Die liet behoorlijk te wensen over. Achteraf heb ik door alle stress en verkeerde keuzes behoorlijke roofbouw op mijn lichaam gepleegd. Toen ik daar vorig jaar ook ernstige darmproblemen bij kreeg, besloot ik zelf het roer helemaal te gaan gooien. Ik ging naar een ontgiftingskliniek en begon met een eliminatiedieet. Ik knapte langzaam op, mijn darmen kwamen tot rust, mijn pijn verdween stapje voor stapje en ik kreeg weer energie! Na jaren therapie om te leren omgaan met Fibromyalgie, onstekingsremmers, iedere week fysio, antidepressiva en zelf prednisonprikken kreeg ik eindelijk weer zelf de regie over mijn leven en lijf. Wat een openbaring was dat! Ik ben intussen 15 kilo lichter en kan de hele wereld weer aan.


Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?

Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik op een punt ben aangekomen waar ik ook wil zijn. Ik ben een dankbaar en tevreden mens, geniet van de kleine geluksmomenten in het leven, van de natuur, heb meer tijd voor mezelf en samen met Peter probeer ik leuke dingen te doen in onze vrije tijd. Tuurlijk zijn er altijd wensen, zoals nog veel reizen en zien van de wereld, maar dat is geen doel op zich. Ik ben ook heel blij in mijn eigen tuin, die ik helemaal ontdekt heb. Opgeknapt, gezaaid, geplant, geoogst… daar heb ik zoveel plezier in.


Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?

Ik merk nu veel sneller als ik mezelf weer voorbij hol. Sinds dit jaar gebruik ik een weekplanner om overzicht te hebben over de balans tussen verplichtingen en vrije tijd. Dat werkt heel goed voor mij. Ik houd nu meer tijd over om gewoon even te niksen, lezen, haken, in de tuin zitten, wandelen. Ook ben ik jaren geleden een dankbaarheidsboekje begonnen. Iedere avond 3 dingen opschrijven waar ik die dag dankbaar voor was. Werkt zo goed! Kan ik iedereen aanraden. Het geeft je na een tijdje echt een positieve mindset. Nu heb ik dat boekje niet meer nodig. Het zit gewoon in mijn systeem om het te herkennen en van te genieten.


We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?

Door de tijd te nemen om te onderzoeken. Ik haal veel inspiratie van leuke mensen op Instagram en ik lees de Flow, dat is echt mijn lijfblad. Ik kijk naar wat goed voelt voor mij, wat ik op dat moment aankan. Ik vind namelijk zoveel dingen leuk om te doen, ik heb een hele brede interesse. Dat is ook een valkuil, dus soms even pas op de plaats en prioriteiten stellen.


Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richting gevers in je leven?

Dat zijn: respect voor alles wat leeft, gezonde keuzes maken en positief in het leven staan.


Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?

Door mij te kleden in heel veel kleur en mooie patronen. Sinds 3 jaar durf ik dat pas. Mijn vriendin kleedde zich al haar hele leven zo en ik vond het heel tof! Maar je valt op als je er zo uit ziet, dat vond ik lastig. Mensen vinden daar wat van en daar moet je mee om kunnen gaan. Helaas overleed zij 3 jaar geleden aan de uitzaaiingen van borstkanker. Tot het laatst aan toe trok ze prachtig gekleurde kleding aan. Ze weigerde om de moed op te geven. Ik mis haar nog iedere dag, maar ze leeft een stukje in mij voort want ik ben vanaf de dag dat ze werd begraven mij ook zo gaan kleden. Het leven is veel te kort om niet te doen waar je je fijn bij voelt! En ik krijg heel veel positieve reacties. Als je je goed voelt in wat je draagt, dan straal je dat uit.


Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?

Even back to basic. Dat is voor mij tijd doorbrengen in mijn tuin, wandelen met onze hond Soof, alle geuren ruiken, vogels horen, vlinders en bijen zien fladderen en zoemen. Een soort mindfulness. Even geen drukke afspraken plannen, maar terug naar mezelf.


Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?

De natuur geeft mij de meeste energie, een boek lezen, haken Oftewel, doen wat ik leuk vind. Ook het werken op de Zorgboerderij geeft veel energie. Ik ben wel moe na zo’n dag, maar het geeft ook zoveel voldoening! Mijn energievreters zijn met stip de zorgen om onze kinderen. Die wil je zo graag gelukkig en gezond oud zien worden, maar daar heb je dus geen grip op. Dat is lastig. En een te volle agenda, dat vreet ook bakken met energie.


Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?

Als ik buiten ben in contact met de planten, dieren, de zon, wind, regen. Nieuwe dingen ontdek, verwondering, leuke uitjes met vriendinnen. ‘s Ochtends wakker worden en de tuin in lopen en zien dat die ene bloem is gaan bloeien. Kleuren, plakken en knippen. Oftewel, op zijn tijd lekker knutselen.


Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?

Mijn lieve man en natuurlijk ook onze kinderen met alle ups en downs. Dat mijn moeder nog in goede gezondheid is en ik tijd met haar door kan brengen. De schoonheid van de natuur en lieve vriendinnen. Mijn Instagram account geeft ook heel veel plezier door alle lieve belangstellende volgers met leuke reacties en vragen. 


Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)? 

Ik heb samen met mijn man een loodgietersbedrijf, waarvoor ik een stukje administratie doe en de telefoon aanneem. Verder werk ik 1 dag in de week als vrijwilligster op een Zorgboerderij sinds 2,5 jaar.


Ik ben 54 jaar en 32 jaar getrouwd met Peter. Samen hebben wij 4 kinderen, 3 jongens en 1 meisje. 


Onze oudste zoon is bijna 28 jaar. Hij heeft een Autisme Spectrum Stoornis en een Angst en Dwangstoornis. In zijn kinderjaren was het een lief, gevoelig kind. In de puberteit kreeg hij positieve faalangst en is meerdere keren getest op Autisme, maar hij had steeds te weinig kenmerken voor een diagnose. Nadat hij op zijn 18e ging studeren en uit huis om op kamers te wonen, ging het mis. Omdat hij niet meer thuis woonde en hij veel voor ons verzweeg, kwamen we er pas laat achter hoe erg het met hem was gesteld. We haalden hem terug naar huis en schakelden de huisarts in. De hulpverlening is behoorlijk te kort geschoten, we stonden steeds overal alleen voor. Daardoor belandde hij zelfs in de crisisopvang, omdat wij het niet meer aankonden thuis. Pas op zijn 23e kreeg hij de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en sinds 2 jaar woont hij eindelijk op de juiste plek met 24 uur begeleiding, goede hulpverlening en therapie. We zijn nu positiever over zijn toekomst.


Onze dochter is 26 jaar, woont samen en werkt in Amsterdam. Op haar 18e ging ze de deur al uit om de wereld te verkennen. Voor haar was het niet makkelijk om op te groeien met 3 broers die veel aandacht vroegen. Daar heeft ze nu nog steeds last van.


De tweede zoon kreeg de diagnose PDD-NOS (tegenwoordig heet het ook Autisme Spectrum Stoornis) al toen hij 5 jaar oud was. Daardoor kregen we voor hem een PGB voor thuisbegeleiding en een Rugzakje voor de lagere school. Toen hij naar het voortgezet onderwijs ging, vonden ze dat het zo goed met hem ging dat hij geen Rugzakje meer nodig had… Helaas. Het ging redelijk tot zijn 15e jaar. Toen raakte hij zwaar depressief en kregen we hem niet meer naar school. Opnieuw getest en opgenomen op zijn 18e, opnieuw (natuurlijk) de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en daarbij had hij Dysthyme Depressies (terugkerend). We kregen hem aangemeld voor een woontraining bij de Kliniek Autisme en sinds een jaar heeft hij een eigen huurwoning met ambulante begeleiding van een wijkteam. Werken en school lukt nog steeds niet. Hij volgt nog therapieën en is inmiddels in staat om zijn eigen huishouden te runnen, met een beetje hulp.


Onze derde zoon is 22 jaar en heeft ADHD. Diagnose al met 7 jaar en vanaf die leeftijd neemt hij ook medicatie, waar hij veel baat bij heeft. Hij woont nog thuis bij ons en werkt intussen sinds vorig jaar bij ons in het bedrijf als loodgieter. Ook hij heeft veel last gehad van de problemen die speelden rond zijn 2 broers.


Wij wonen op een verbouwde boerderij met een heerlijke tuin, een weiland met schapen en verder hebben we kippen en een hond. Vlak bij het bos en strand, en rondom de polders en weilanden.


Mijn hobby’s zijn: tuinieren, lezen, wandelen, haken, naaien, post versturen en fotograferen. Ik ben iedere dag actief op Instagram met foto’s en berichten over onze tuin, en dieren. En ik vertel over hoe ik mijn gezondheid zelf weer onder controle heb gekregen, nadat ik 8 jaar geleden de diagnose Fibromyalgie heb gekregen. Door te ontgiften en mijn eetgewoonten aan te passen, ben ik nu helemaal pijnvrij! Ik krijg veel vragen van ig-ers daarover, daarom vertel ik er veel over op mijn account. Ook het loslaten van de dingen waar ik geen controle over heb, maakt dat ik minder spanning en stress heb wat vast ging zitten in mijn lijf.


Verder doe ik dit jaar de opleiding: “Leven met Planten” bij mevrouw Onkruid. Zo ontzettend leuk om met een groep les te krijgen, te wandelen, geneeskrachtige planten te leren gebruiken en herkennen. Een hele mooie aanvulling op mijn nieuwe leven!


Het werken op de Zorgboerderij is ook heerlijk om te doen! Ik had behoefte na al die jaren zorgen en helpen met ons bedrijf om wat voor mezelf te gaan doen. De Zorgboerderij is een leuke positieve plek om te werken met heel veel verschillende doelgroepen en leeftijden. De deelnemers komen daar voor dagbesteding en er is van alles mogelijk. Van tuinieren, tot knutselen en houtbewerking. Er is ook een thee- en pluktuin, dus heel divers. Ik heb in mijn jeugd een opleiding gedaan wat mooi aansluit bij dit werk en heb door mijn ervaring met mijn eigen kinderen al aardig wat expertise opgebouwd. Ik ga er iedere week met veel plezier naar toe. 

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Er is niets in deze wereld dat je zoveel kan verontrusten als je eigen gedachten

door Yura Boerma - Quote • 24 oktober 2025
Wil jij ook wel eens je hoofd uitzetten? Al die gedachten die door je hoofd razen, van hele kleine dagelijkse dingen, zoals de boodschappen tot lastig op te lossen problemen op je werk of in de familie. Of al die scenario's die je bedenkt wat er zou kunnen gebeuren als je een bepaalde keuze maakt of als je gaat beslissen om iets wel of niet te gaan doen. Popcorn in je hoofd Soms lijkt het wel popcorn in je hoofd, die gedachten blijven maar komen. Dan is het heel lastig om keuzes te maken. Een andere vervelende bijkomstigheid van piekeren is dat het vaak doorwerkt tot in de avond. Je kan niet in slaap komen of wordt middenin de nacht wakker. Je brein is heel sterk en overruled je lichaam. Je hebt ongeveer 50.000 gedachten per dag en 75% daarvan is negatief! Als je die gedachten hun gang laat gaan ervaar je veel onrust en spanning in je hoofd én lijf. Je wordt meegesleept Natuurlijk is het fijn om van te voren na te denken over iets wat jou te wachten staat. Dan heb je het gevoel wat meer voorbereid te zijn en dat je weet hoe je moet handelen als het zover is. Maar het zijn vaak negatieve, moeilijke scenario's die op dat moment niet constructief zijn, maar waardoor je wel wordt meegesleept. Het zijn geen feiten Je denkt dat als je er maar mee bezig blijft in je hoofd, dat je de controle hebt. Maar nee, het blijven gedachten en geen feiten, want je kunt het niet bedenken met je hoofd. Je hebt het te ervaren en te doen, dan pas weet je hoe de situatie echt zal zijn. Het is vaak niet het probleem dat onrust en spanning veroorzaakt, maar jouw gedachten over het probleem. Herken je dit en wil je er meer over lezen? Bovenstaande tekst komt uit hoofdstuk 2 'Creëer meer rust in je hoofd en je lijf' van mijn InspiratieDoeBoek. Dit boek is echt iets voor jou als je verlangt naar meer ruimte, rust en tijd voor jezelf. Lees hier alle informatie & reviews over het boek en bekijk & bestel via deze link het boek in mijn webshop

Hoe je nee zegt zonder schuldgevoel

door Yura Boerma - Verzoeknummer • 6 oktober 2025
Het lukt je steeds beter om voor jezelf te kiezen, maar toch is er een sluimerend schuldgevoel als je nee zegt tegen iemand. Lees gauw verder om te weten hoe dat komt en hoe je dit kan veranderen. Je hoofd zegt ja Veel vrouwen hebben tijdens hun opvoeding meegekregen dat je het goed doet als je veel geeft. Dat je klaar staat voor anderen als ze iets aan je vragen. Je brein is daardoor helemaal gericht op de aandacht die anderen van je vragen en het beroep dat op je wordt gedaan door werk, gezin, familie en vrienden. Zodra er een verzoek komt zet je hoofd het sein automatisch op groen, oftewel ja. Je houdt je niet aan de oude regels Het is een overtuiging, een sterke gedachte in je hoofd die als eerste opkomt en vanuit die gedachte ga je handelen, ga je in de zorg stand. Dus op het moment dat je besluit om beter voor jezelf te gaan zorgen, dan ga je dat patroon doorbreken. Iets wat je al jaren zo doet. En dan komt het schuldgevoel om de hoek kijken, want je houdt je niet aan de oude regels. Je gaat je anders gedragen en dat voelt gek. Alsof het niet goed is. Het kan niet van de ene op de andere dag veranderen Je ervaart een schuldgevoel, omdat je het gevoel hebt dat het zo hoort en van je wordt verwacht. Dat is ook de reden waarom zelfzorg zonder schuldgevoel niet kan. Althans, niet van de ene op de andere dag. Maar wel als je ook weet wat goed is voor jou. Als je voelt wat zelfzorg met je doet in positieve zin. Als je merkt dat je oplaadt, meer energie hebt, je vuurtje weer gaat branden en je daardoor ook beter voor de ander kan zorgen. Te veel geven en te weinig nemen Realiseer je dat nemen essentieel is om te geven, voor anderen te zorgen. Maar we hebben geleerd onze omgeving prioriteit te geven boven onszelf. Dat het aanpassen aan en zorgen voor onze omgeving belangrijker is dan het kiezen en zorgen voor onszelf. Nu heb je daar last van en is de balans zoek. We geven vaak te veel en we nemen te weinig. Jouw ruimte ingenomen door anderen Het kan heel veilig voelen om veel te geven. Je aandacht op de ander, op je omgeving te richten en zelf niet te veel ruimte in te nemen. Maar wat er dan gebeurt, is dat jouw ruimte wordt ingenomen door anderen. Niet omdat ze jou die ruimte niet gunnen, maar omdat jij die ruimte niet pakt. Dus wordt het ingevuld door bijvoorbeeld je kind of partner, een collega, een vriendin of een van je ouders. Zij vragen jouw zorg of aandacht en jij geeft. Ruimte creëren voor wat goed voelt Hoe ga je dan nemen? Kiezen voor wat jij zelf belangrijk vindt? Ruimte creëren voor wat goed voelt voor jou? Zonder schuldgevoel. Wat hierbij helpt is om je waarden te onderzoeken. Waarden zijn de drijvende kracht achter gedrag. Ze beïnvloeden je leven en bepalen wat je belangrijk vindt. En ook waarom je iets doet of juist niet doet. Waarden geven richting aan je keuzes en geven de ruimte aan die jij zo nodig hebt om naast het geven ook te nemen. Makkelijker ergens zonder schuldgevoel voor gaan Door je drukke leven ben je vaak niet bewust bezig met jouw waarden, maar ze kunnen helpen om je eigen richting te bepalen. Zonder dat het je is aangeleerd of opgelegd. Je gaat meer van binnen naar buiten leven, omdat je je bewust bent van wat er speelt bij jou van binnen. Wat je écht belangrijk vindt. Je hebt inzicht in waarom je dingen voelt of doet zoals je ze voelt of doet. Hierdoor kun je makkelijker grenzen stellen en keuzes maken in het leven. En kun je ook makkelijker helemaal ergens voor gaan, zonder daarna te twijfelen of een sluimerend schuldgevoel te hebben. Breng het in balans By the way: realiseer je dat je jouw tijd en aandacht aan beide kan geven. Aan de ander én aan jezelf. Als je dit meer in balans brengt, ga je ook beter aanvoelen wanneer je nee of ja wilt zeggen. Voorheen zei je misschien al snel ja, omdat je het zo gewend was en er niks anders in je opkwam. Of je deed het vanuit schuldgevoel. Enne … ja zeggen is natuurlijk helemaal goed. Nadat je hebt ingecheckt bij jezelf. Pas dan geef je antwoord of stel je iets voor wat je voor de ander kunt doen. Extra: een to do tip: Leer jezelf manieren aan om nee te zeggen die goed voelen voor jou. Maak het je eigen. Zoals bijvoorbeeld: ‘Leuk dat je mij vraagt, maar ik kan je helaas niet helpen.’ Of: ‘Ik kan dan niet. Zou het ook op een ander moment kunnen?’ Of: ‘Ik heb er geen tijd voor, maar ik hoorde van … dat zij/hij ruimte in de agenda heeft.’ Deze tip komt uit mijn InspiratieDoeBoek 2. Bekijk en bestel het boek hier Wil je nee leren zeggen zonder schuldgevoel? Denk je als je dit leest: dat wil ik. Geen schuldgevoel meer als ik voor mezelf kies. Neem dan contact met me op . We bespreken samen waar je tegenaan loopt en wat je anders zou willen. Wat je nodig hebt en waar je behoefte aan hebt. De kennismaking is altijd gratis. Daarna maken we samen een plan hoe jij jouw doel gaat bereiken en start de coaching.

Hulp bij het loslaten van negatieve gebeurtenissen en mensen

door Yura Boerma - Verzoeknummer • 26 augustus 2025
Een blog over het loslaten van negatieve gebeurtenissen en mensen is misschien wel een van de moeilijkste die ik ooit heb geschreven. En toch doe ik het, want ik kreeg dit onderwerp als verzoeknummer in mijn inbox. Waarom is het zo moeilijk? Omdat loslaten heel groot is. Te groot om zomaar te kunnen, dus dat hoef je ook niet van jezelf te verlangen of verwachten. Het liefst wil je er in één keer vanaf Maar toch wil je van die negatieve gebeurtenissen en mensen af. Het liefst in één keer. Hup, uit je hoofd, lijf en leven. Weg ermee. Als je niet zo’n denker en voeler bent, dan kan je dat misschien ook wel. Er niet meer mee bezig zijn lost alles op. Er zijn wellicht mensen die dat zo doen, maar het gros van de vrouwen die ik spreek kunnen het niet. En dat is heel menselijk, want je bent geraakt. Tot diep in je ziel, je gevoelens, je eigenwaarde. Dat raak je niet zomaar kwijt. Leren dealen met het negatieve Ik help mijn coachees door te bekijken hoe ze de impact kunnen verminderen. Stapje voor stapje. Zodat het minder groot wordt en minder aan je knaagt of pijn doet. Vanuit de positieve psychologie kijken we samen naar waar je last van hebt, maar we onderzoeken ook waar je kracht zit. Zo vergroten we de draagkracht en dat helpt je effectief om te gaan met negatieve ervaringen. Je veerkracht wordt aangesproken en zodra je die hebt aangeboord, is het ook makkelijker om veerkrachtig te blijven. Vanuit die staat van zijn kun je makkelijker met tegenslag, stress en druk omgaan. Je gaat niet het negatieve negeren, maar je leert ermee te dealen. Hoe doe je dat? Aan de ene kant gaat het om je mindset en aan de andere kant gaat het om je gevoel, de compassie voor jezelf. Aandacht geven aan het tegenovergestelde Als je vast zit in een vicieuze cirkel van negatieve gedachten en gedrag van jezelf of van een ander, dan is het belangrijk om aandacht te geven aan het tegenovergestelde: jouw sterke kanten. Dus kijken naar wat je kracht, talenten en waarden zijn. Als je hier mee aan de slag gaat dan is je intrinsieke motivatie namelijk veel groter om anders met lastige dingen en moeilijke mensen om te gaan. Om anders tegen negatieve zaken aan te kijken. En is het makkelijker om met deze positieve inzet te kijken naar de zaken die belangrijk voor je zijn. Of het nu gaat over je werk, om dingen die je anders wilt in je privé leven of in je relatie. Door voluit te leven naar je waarden, weet je wie je bent en ervaar je meer momenten van positiviteit en veerkracht. Ondersteun jezelf Zelfcompassie een plek in je leven geven is ook belangrijk. Wees net zo aardig voor jezelf als je voor je beste vriendin bent. Betrokken, begripvol, hartelijk en liefdevol. Benoem al je gevoelens en emoties die door je heen gaan. Ze zijn er, die gevoelens van stress en ongemak. Kies ervoor om hier met warmte en vriendelijkheid naar jezelf op te reageren. Niet om de negativiteit te koesteren, maar om jezelf te ondersteunen. Je kunt even een hand op je hart en/of buik leggen of over je armen te wrijven. Dan maak je de positieve neurotransmitter oxytocine aan, die helpt jou om te gaan met hoe je je voelt en om rustiger te worden. Wens jezelf iets goeds toe, net zoals je dat doet bij een vriendin als ze haar verhaal kwijt wil. Wees je eigen beste vriendin. Het maakt je kalmer en je innerlijke criticus wordt stil. Je mag natuurlijk ook iets anders doen waarmee je goed voor jezelf zorgt of iemand bellen en uitspreken hoe het met je gaat. Dat je hulp nodig hebt. Je hoeft het niet alleen op te lossen. Zien waar jouw invloed ligt Zo kom je er steeds meer achter welke kleine aanpassingen je kunt doen om het effect te verminderen die negatieve gebeurtenissen en mensen op je hebben. Welke keuzes maak je dan? Of wat houd je tegen om dit te kunnen en doen? Door te kijken naar wat goed gaat en hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, zie je ook makkelijker waar jouw invloed ligt. Op je eigen leven. Je gedachten, gevoelens en gedrag en welke impact je wel of niet binnen wil laten komen. Wil je anders leren omgaan met negatieve gebeurtenissen en mensen? Vraag jij je ook af hoe je de impact hiervan kan verminderen? Wil je ontdekken wat je kracht, talenten en waarden zijn en dat je weer voelt waar jouw invloed ligt? Ik onderzoek het graag samen met jou, zodat je stap voor stap gaat ‘bouwen’ aan het leven dat jij wilt en dat past bij de situatie waarin je nu zit. De kennismaking is altijd gratis. Mail naar info@posiyou.nl of bel/WhatsApp naar 06-83554192, dan bespreken we samen wat je nodig hebt en welke coaching bij jou past. Bekijk hier het coachaanbod