Wandelen in je eigen voetsporen

Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025

‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’

 

Over oude paden naar een nieuwe toekomst

Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf.

 

Waar ligt mijn eigen spoor?

Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark.

 

Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’

 

Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen

‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld.

Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken.


Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’

 

Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven.

 

Laten zien wat er verborgen zit in jou

Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt.

 

Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen.

 

Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

door Yura Boerma - Verzoeknummer 6 oktober 2025
Het lukt je steeds beter om voor jezelf te kiezen, maar toch is er een sluimerend schuldgevoel als je nee zegt tegen iemand. Lees gauw verder om te weten hoe dat komt en hoe je dit kan veranderen. Je hoofd zegt ja Veel vrouwen hebben tijdens hun opvoeding meegekregen dat je het goed doet als je veel geeft. Dat je klaar staat voor anderen als ze iets aan je vragen. Je brein is daardoor helemaal gericht op de aandacht die anderen van je vragen en het beroep dat op je wordt gedaan door werk, gezin, familie en vrienden. Zodra er een verzoek komt zet je hoofd het sein automatisch op groen, oftewel ja. Je houdt je niet aan de oude regels Het is een overtuiging, een sterke gedachte in je hoofd die als eerste opkomt en vanuit die gedachte ga je handelen, ga je in de zorg stand. Dus op het moment dat je besluit om beter voor jezelf te gaan zorgen, dan ga je dat patroon doorbreken. Iets wat je al jaren zo doet. En dan komt het schuldgevoel om de hoek kijken, want je houdt je niet aan de oude regels. Je gaat je anders gedragen en dat voelt gek. Alsof het niet goed is. Het kan niet van de ene op de andere dag veranderen Je ervaart een schuldgevoel, omdat je het gevoel hebt dat het zo hoort en van je wordt verwacht. Dat is ook de reden waarom zelfzorg zonder schuldgevoel niet kan. Althans, niet van de ene op de andere dag. Maar wel als je ook weet wat goed is voor jou. Als je voelt wat zelfzorg met je doet in positieve zin. Als je merkt dat je oplaadt, meer energie hebt, je vuurtje weer gaat branden en je daardoor ook beter voor de ander kan zorgen. Te veel geven en te weinig nemen Realiseer je dat nemen essentieel is om te geven, voor anderen te zorgen. Maar we hebben geleerd onze omgeving prioriteit te geven boven onszelf. Dat het aanpassen aan en zorgen voor onze omgeving belangrijker is dan het kiezen en zorgen voor onszelf. Nu heb je daar last van en is de balans zoek. We geven vaak te veel en we nemen te weinig. Jouw ruimte ingenomen door anderen Het kan heel veilig voelen om veel te geven. Je aandacht op de ander, op je omgeving te richten en zelf niet te veel ruimte in te nemen. Maar wat er dan gebeurt, is dat jouw ruimte wordt ingenomen door anderen. Niet omdat ze jou die ruimte niet gunnen, maar omdat jij die ruimte niet pakt. Dus wordt het ingevuld door bijvoorbeeld je kind of partner, een collega, een vriendin of een van je ouders. Zij vragen jouw zorg of aandacht en jij geeft. Ruimte creëren voor wat goed voelt Hoe ga je dan nemen? Kiezen voor wat jij zelf belangrijk vindt? Ruimte creëren voor wat goed voelt voor jou? Zonder schuldgevoel. Wat hierbij helpt is om je waarden te onderzoeken. Waarden zijn de drijvende kracht achter gedrag. Ze beïnvloeden je leven en bepalen wat je belangrijk vindt. En ook waarom je iets doet of juist niet doet. Waarden geven richting aan je keuzes en geven de ruimte aan die jij zo nodig hebt om naast het geven ook te nemen. Makkelijker ergens zonder schuldgevoel voor gaan Door je drukke leven ben je vaak niet bewust bezig met jouw waarden, maar ze kunnen helpen om je eigen richting te bepalen. Zonder dat het je is aangeleerd of opgelegd. Je gaat meer van binnen naar buiten leven, omdat je je bewust bent van wat er speelt bij jou van binnen. Wat je écht belangrijk vindt. Je hebt inzicht in waarom je dingen voelt of doet zoals je ze voelt of doet. Hierdoor kun je makkelijker grenzen stellen en keuzes maken in het leven. En kun je ook makkelijker helemaal ergens voor gaan, zonder daarna te twijfelen of een sluimerend schuldgevoel te hebben. Breng het in balans By the way: realiseer je dat je jouw tijd en aandacht aan beide kan geven. Aan de ander én aan jezelf. Als je dit meer in balans brengt, ga je ook beter aanvoelen wanneer je nee of ja wilt zeggen. Voorheen zei je misschien al snel ja, omdat je het zo gewend was en er niks anders in je opkwam. Of je deed het vanuit schuldgevoel. Enne … ja zeggen is natuurlijk helemaal goed. Nadat je hebt ingecheckt bij jezelf. Pas dan geef je antwoord of stel je iets voor wat je voor de ander kunt doen. Extra: een to do tip: Leer jezelf manieren aan om nee te zeggen die goed voelen voor jou. Maak het je eigen. Zoals bijvoorbeeld: ‘Leuk dat je mij vraagt, maar ik kan je helaas niet helpen.’ Of: ‘Ik kan dan niet. Zou het ook op een ander moment kunnen?’ Of: ‘Ik heb er geen tijd voor, maar ik hoorde van … dat zij/hij ruimte in de agenda heeft.’ Deze tip komt uit mijn InspiratieDoeBoek 2. Bekijk en bestel het boek hier Wil je nee leren zeggen zonder schuldgevoel? Denk je als je dit leest: dat wil ik. Geen schuldgevoel meer als ik voor mezelf kies. Neem dan contact met me op . We bespreken samen waar je tegenaan loopt en wat je anders zou willen. Wat je nodig hebt en waar je behoefte aan hebt. De kennismaking is altijd gratis. Daarna maken we samen een plan hoe jij jouw doel gaat bereiken en start de coaching.
door Yura Boerma - Verzoeknummer 26 augustus 2025
Een blog over het loslaten van negatieve gebeurtenissen en mensen is misschien wel een van de moeilijkste die ik ooit heb geschreven. En toch doe ik het, want ik kreeg dit onderwerp als verzoeknummer in mijn inbox. Waarom is het zo moeilijk? Omdat loslaten heel groot is. Te groot om zomaar te kunnen, dus dat hoef je ook niet van jezelf te verlangen of verwachten. Het liefst wil je er in één keer vanaf Maar toch wil je van die negatieve gebeurtenissen en mensen af. Het liefst in één keer. Hup, uit je hoofd, lijf en leven. Weg ermee. Als je niet zo’n denker en voeler bent, dan kan je dat misschien ook wel. Er niet meer mee bezig zijn lost alles op. Er zijn wellicht mensen die dat zo doen, maar het gros van de vrouwen die ik spreek kunnen het niet. En dat is heel menselijk, want je bent geraakt. Tot diep in je ziel, je gevoelens, je eigenwaarde. Dat raak je niet zomaar kwijt. Leren dealen met het negatieve Ik help mijn coachees door te bekijken hoe ze de impact kunnen verminderen. Stapje voor stapje. Zodat het minder groot wordt en minder aan je knaagt of pijn doet. Vanuit de positieve psychologie kijken we samen naar waar je last van hebt, maar we onderzoeken ook waar je kracht zit. Zo vergroten we de draagkracht en dat helpt je effectief om te gaan met negatieve ervaringen. Je veerkracht wordt aangesproken en zodra je die hebt aangeboord, is het ook makkelijker om veerkrachtig te blijven. Vanuit die staat van zijn kun je makkelijker met tegenslag, stress en druk omgaan. Je gaat niet het negatieve negeren, maar je leert ermee te dealen. Hoe doe je dat? Aan de ene kant gaat het om je mindset en aan de andere kant gaat het om je gevoel, de compassie voor jezelf. Aandacht geven aan het tegenovergestelde Als je vast zit in een vicieuze cirkel van negatieve gedachten en gedrag van jezelf of van een ander, dan is het belangrijk om aandacht te geven aan het tegenovergestelde: jouw sterke kanten. Dus kijken naar wat je kracht, talenten en waarden zijn. Als je hier mee aan de slag gaat dan is je intrinsieke motivatie namelijk veel groter om anders met lastige dingen en moeilijke mensen om te gaan. Om anders tegen negatieve zaken aan te kijken. En is het makkelijker om met deze positieve inzet te kijken naar de zaken die belangrijk voor je zijn. Of het nu gaat over je werk, om dingen die je anders wilt in je privé leven of in je relatie. Door voluit te leven naar je waarden, weet je wie je bent en ervaar je meer momenten van positiviteit en veerkracht. Ondersteun jezelf Zelfcompassie een plek in je leven geven is ook belangrijk. Wees net zo aardig voor jezelf als je voor je beste vriendin bent. Betrokken, begripvol, hartelijk en liefdevol. Benoem al je gevoelens en emoties die door je heen gaan. Ze zijn er, die gevoelens van stress en ongemak. Kies ervoor om hier met warmte en vriendelijkheid naar jezelf op te reageren. Niet om de negativiteit te koesteren, maar om jezelf te ondersteunen. Je kunt even een hand op je hart en/of buik leggen of over je armen te wrijven. Dan maak je de positieve neurotransmitter oxytocine aan, die helpt jou om te gaan met hoe je je voelt en om rustiger te worden. Wens jezelf iets goeds toe, net zoals je dat doet bij een vriendin als ze haar verhaal kwijt wil. Wees je eigen beste vriendin. Het maakt je kalmer en je innerlijke criticus wordt stil. Je mag natuurlijk ook iets anders doen waarmee je goed voor jezelf zorgt of iemand bellen en uitspreken hoe het met je gaat. Dat je hulp nodig hebt. Je hoeft het niet alleen op te lossen. Zien waar jouw invloed ligt Zo kom je er steeds meer achter welke kleine aanpassingen je kunt doen om het effect te verminderen die negatieve gebeurtenissen en mensen op je hebben. Welke keuzes maak je dan? Of wat houd je tegen om dit te kunnen en doen? Door te kijken naar wat goed gaat en hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, zie je ook makkelijker waar jouw invloed ligt. Op je eigen leven. Je gedachten, gevoelens en gedrag en welke impact je wel of niet binnen wil laten komen. Wil je anders leren omgaan met negatieve gebeurtenissen en mensen? Vraag jij je ook af hoe je de impact hiervan kan verminderen? Wil je ontdekken wat je kracht, talenten en waarden zijn en dat je weer voelt waar jouw invloed ligt? Ik onderzoek het graag samen met jou, zodat je stap voor stap gaat ‘bouwen’ aan het leven dat jij wilt en dat past bij de situatie waarin je nu zit. De kennismaking is altijd gratis. Mail naar info@posiyou.nl of bel/WhatsApp naar 06-83554192, dan bespreken we samen wat je nodig hebt en welke coaching bij jou past. Bekijk hier het coachaanbod
door Yura Boerma - Quote 19 augustus 2025
Deze quote is een goede realisatie. Al lijkt het soms makkelijker om 'af te kijken' bij anderen of kritisch te zijn op jezelf, omdat jij een ander pad loopt dan bijvoorbeeld een vriendin of collega die zo goed lijkt te gaan. Ik gebruik expres het woord 'lijkt', want dat weet je nooit zeker totdat je het echt navraagt bij die persoon. We hebben namelijk allemaal ons eigen pad te bewandelen. Om dat te kunnen en te weten hoe jouw pad eruit ziet of waar je naartoe wilt, is het helpend om te weten wat er écht toe doet voor jou. Zodra je weet wat jóuw waarden zijn, dan kun je daarvoor gaan staan. Het zijn richtinggevers die je ondersteunen in het maken van keuzes, aangeven van prioriteiten en stellen van grenzen. In al jouw leefgebieden. Juist doordat je weet waar je voor staat, voel je je kracht. En dat is voor iedereen anders. Dus je kunt ook eigenlijk helemaal niet het voorbeeld van een ander volgen, want dan zou je jezelf verloochenen. Begrijp je wat ik bedoel? Weten wat jíj echt belangrijk vindt, maakt dat je met beide benen stevig op de grond staat, je voelt wat bij je past en je weet wat wél werkt voor jou. Zo pak je de regie over je eigen leven en loop je het pad van jezelf. En dat voelt heel goed!