Elk jaar vier weken met vakantie naar Frankrijk. Echt waar, ieder jaar. Met de auto, met z’n vieren. In onze ‘bruine reep’, zoals mijn vader de Citroen noemt. Helemaal vol gestouwd met koffers vol kleren en boeken, een grote tent, slaapzakken en een koelbox tussen mijn broer en mij in. Rijden maar, urenlang. Omdat mijn ouders het willen Ik wil helemaal niet zo lang weg. Weg van huis, mijn vriendinnen en al mijn leuke spulletjes. Maar we gaan toch, want mijn ouders vinden het heerlijk om zo lang onderweg te zijn. Lekker even helemaal los van het werk en thuis. Complet Eenmaal in Frankrijk is het een sport om een camping te vinden. Nee hoor, geen boeking van tevoren maar gewoon kijken waar er plek is. Dus als er weer een bordje ‘complet’ bij de weg staat, gewoon doorrijden naar de volgende. De papieren campinggids Bij mijn moeder op schoot ligt een enorm dik boekwerk, waar alle campings in staan. Alles staat op papier, ook de route op die enorme gele kaarten van Michelin. De weg vinden is niet altijd even makkelijk en dan met twee kinderen achterin die het helemaal zat zijn. Zie je het al voor je? Iedere dag eropuit Op de plek van bestemming zijn we meesters in het opzetten van de tent. Helemaal op elkaar ingespeeld is alles in een mum van tijd uit de auto en kunnen we lekker genieten van onze mooie plek. Maar niet voor lang, want bijna iedere dag gaan we op pad. Mooie plekken ontdekken, colletjes rijden in de bergen, zwemmen in een meer 50 kilometer verderop of een stad of markt bezoeken. Hartstikke leuk, maar tijd voor vriendjes maken op de camping hebben mijn broer en ik niet. We horen dit vaak op school, dat onze vrienden en vriendinnen wel allemaal leuke nieuwe mensen ontmoeten op vakantie. Maar daar is bij ons geen tijd voor… Een besmettelijk reisvirus Deze manier van vakantie vieren en reizen heeft mij enorm gevormd. Het reisvirus is besmettelijk en is overgedragen van de ene op de andere generatie. Ik ben zelf ook altijd met vakantie gegaan met vriendinnen en later met mijn partners en gezin. En ik vind het ook leuk en interessant om steeds nieuwe plekken te ontdekken en niet maar op één plek te blijven. De voorpret begint al thuis. Waar wil ik naartoe? Wat is er te doen? Wat ligt dicht bij elkaar en kan gecombineerd worden? Heerlijk om te reizen en andere landen te bezoeken, ander eten te leren kennen en de manier van leven te bekijken. Nieuwe plekken ontdekken kan overal En dat beperkt zich bij mij niet alleen tot de twee of drie vakanties per jaar met het gezin. Dat zou zonde zijn. Nieuwe plekken ontdekken kan overal. Ook dat hoort bij mijn reisvirus! Een dagje weg of een weekendje. In eigen land of ergens in Europa. En echt, het hoeft niet ver weg te zijn. Het gaat om het idee en de intentie dat je zin hebt om een andere plaats te bekijken. Een mooi natuurgebied, een dorpje of stad, een museum. Wandelend of fietsend. Met de auto of trein. Waar jij blij van wordt en plezier van krijgt. Dat begint al bij het feit dat je de boel de boel laat thuis en op het werk. Met andere ogen Het helpt mij om met een bepaalde verwondering te kijken naar die plek. Met nieuwsgierigheid. Dan kijk je met andere ogen. Ook als je ergens al eerder bent geweest. Je ziet nieuwe dingen, hoort andere geluiden, ruikt geuren die je nog nooit hebt geroken of proeft eten voor het eerst. Dat geeft al zo’n fijne ervaring, dat kan jou vervullen met vreugde en energie. En dat is zó fijn. Heerlijk zo’n positieve vibe! Wat draagt bij aan jouw plezier en blijheid? Wanneer voel jij een positieve vibe? Volg mij op Instagram of Facebook voor inspiratie Vind je het leuk om te zien hoe ik zelf invulling geef aan mijn reisvirus, zonder meteen naar het andere eind van de wereld te vliegen? Volg me dan op mijn persoonlijke accounts van Instagram of Facebook Hier staan veel voorbeelden van plekken die ik bezoek, inclusief foto’s, kleine verhaaltjes wat ik heb gedaan, handige tips, waar het was en hoe ik het heb ervaren.

Deze quote maakte mij eerst aan het lachen, maar ik zag ook meteen een kern van waarheid erin. Jij ook? Door teveel in het verleden te leven of te herbeleven, blijf je achterom kijken. Dat bepaalt dan hoe je op dit moment je leven leeft… We weten allemaal dat het verleden is geweest en toch zijn we er vaak meesters in om te herkauwen. Allerlei scenario’s en gedachten die opkomen over wat er is gebeurd of wat iemand heeft gezegd. Lang geleden of een paar weken of dagen geleden. Als je daar steeds mee bezig blijft, sta je stil. Krijg je die stijve nek. Heb je vaak negatieve gedachten die inmiddels vaststaande overtuigingen zijn geworden en lijkt het niet anders te zijn of kunnen. Waardoor je niet in beweging komt en er niets verandert. Wat zou jij willen loslaten om vooruit te kijken of in het nu te leven? Welke waarden vind jij écht belangrijk waarnaar je wilt leven, zodat je je soepeler beweegt? Ook dat is zelfzorg lieve vrouw!

Eerst klim ik met veel moeite de steile en krakende trap op. Daar is zijn domein. Een zolder vol met boeken, dozen met dia’s van alle reizen, een filmscherm, de mooie stenen die hij verzamelt en nog veel meer. Het staat mutje vol met allerlei spullen voor en van zijn hobby’s. Ik vind het allemaal maar oude zooi en heb er niet zoveel aandacht voor. Ik kom voor iets heel anders op die zolder: de donkere kamer. Spannend en ontspannend tegelijk Het meest magische moment bij mijn opa is als we de foto’s die we hebben gemaakt, hier worden ontwikkeld en afgedrukt. Samen over die bakken met ontwikkelaar en fixeer heen hangen om te kijken wat er gebeurt en hoe de foto’s zijn geworden. Het is spannend en ontspannend tegelijk. Mijn opa weet precies wat er in welke bak moet en hoelang. Ik snap er niks van en vind het maken van de foto’s veel leuker, dus ik laat hem als professional lekker zijn gang gaan. Als het resultaat uiteindelijk aan de waslijn hangt te drogen in de doka, dan lopen we samen naar beneden. Mijn oma is altijd in haar leunstoel bij het raam te vinden, of in de keuken. Dan is het tijd voor de lunch aan de eettafel of voor een kop zwarte thee met een koekje van de echte bakker. Mijn eerste eigen klikklak camera Mijn opa en oma woonden in Hilversum, net zoals wij. Ik kon gemakkelijk met mijn fiets naar hen toe. Die zolder, zoals ik hierboven beschrijf… die was spannend, ik ruik ook nog steeds de speciale geur als ik eraan terugdenk. Ik weet nog goed dat opa aan mij – en ook aan mijn broer – een eigen klikklak fotocamera cadeau gaf. Ik was denk een jaar of tien. Dat was voor mij een goede reden om vaker naar hen toe te gaan. Hij leerde mij alle kneepjes van het fotograferen. Geduldig legde hij uit hoe ik een onderwerp perfect in beeld kon brengen, hoe ik mensen dichtbij kon fotograferen en waar ik op moest letten als ik de natuur vastlegde. Hij was trots Op een dag mocht ik opa zelf op de gevoelige plaat zetten, terwijl we onderweg waren. Heel dichtbij. Ik werd er een beetje zenuwachtig van, want ja ik had al heel wat ‘lessen’ gehad dus nu moest ik laten zien dat ik het kon. Ik kom die foto nog wel eens tegen en het is echt mijn opa, zoals hij kijkt. Hij was trots dat ik hem zo goed had vastgelegd. En eenmaal bij hen thuis mocht ik ook oma fotograferen. In de achtertuin. Zij wilde nooit op de foto, maar liet het toe dat haar kleindochter dit deed. Dat was een speciaal moment!  Mijn opa deelde ook zijn foto’s en dia’s Tot op de dag van vandaag is fotograferen een grote blijmaker voor mij. Mooie plaatjes schieten in een stad, mooi dorpje of natuur. Net dat ene moment vastleggen of iets dat mijn aandacht trekt. En dat delen met anderen. Met mijn gezin, vriendinnen en op Instagram en Facebook. Mijn opa deelde zijn foto’s en dia’s ook graag met ons. Na een vakantiereis werden we bij hen thuis uitgenodigd en zaten we met z’n allen in de eetkamer alles te bekijken. Eerst in fotoboeken en later de dia’s op een groot uitgerold scherm. Mijn opa hield dan zo’n aanwijsstokje vast om zijn verhaal te verduidelijken. Hij was helemaal in zijn element! In mijn element En dat in je element zijn ervaar ik ook bij het maken van foto’s. Maar ook als ik wandel of nieuwe plekken ontdek. Een nieuw koffietentje bijvoorbeeld met heerlijke cappuccino en wat lekkers of een restaurant waar je lekkere kleine hapjes kunt delen. Of als ik lees, schrijf, knip en plak, mooie plaatjes en quotes verzamel of leuke washi tape en mooie kaarten bij mijn notities plak. Dit deed ik al als kind. Lekker knutselen, tekenen, zelf verhaaltjes schrijven en er boekjes van maken. Fröbelen was echt mijn ding en doe ik nu nog steeds. Haal jouw eigen blijmakers uit de vriezer Het maakt niet uit hoe oud je bent en wat je doet als hobby. Kijk maar naar mijn opa, die was op zijn 70 e nog lekker bezig in de doka. Vergeet niet dat de hobby’s uit de tijd van je jeugd juist de dingen zijn waar je blij van werd en wordt. Jouw eigen blijmakers! Door allerlei redenen zet je ze op een bepaald moment in de koelkast en denk je: dat komt wel weer een keer. Maar voordat je het weet staan ze in de vriezer en komen ze er nooit meer uit. Een positieve boost Nu is het tijd om ze er weer uit te halen, want weet je, toen ik de hobby’s uit mijn jeugd weer oppakte op mijn 45 e heeft het mij geholpen om te zien wat mij energie gaf, een positieve boost. Gewoon even tijd voor mezelf met een mooi notitieboekje, gekleurde pennen, washi tape, stickers en potloden. Of met mijn telefoon een rondje lopen of fietsen in de natuur en foto’s maken van mooie plekken. Wat deed jij graag als kind en zou je weer willen oppakken? Uitnodiging om iets moois voor jezelf te maken Als je ook van mooie dingen maken houdt met plaatjes, quotes, washi tape, stickers enzo dan nodig ik je graag uit voor de moodboard workshop die ik op zaterdag 25 mei organiseer. Je maakt een inspirerend moodboard voor jezelf waar op staat wat goed is voor jou, waar je energie van krijgt en blij van wordt. Waardoor je je in balans voelt en rust in je hoofd krijgt. Dat wat écht belangrijk is voor jou. De workshop is een fijn moment voor jezelf Lees hier alle informatie over de workshop en meld je aan